නොනිමි දිවිල්ල...
ආසාවෙන් දිදුලන ඇස්
අඳුරු පෙත දෙස යොමන්...
එකිනෙකා පස්සේ
හති වැටි වැටී..
දුවන්නේ කොහෙටද
හරි හැටි නොදැක...
සොයන්නේ මොනවාද
හරි හැටි නොදැන...
හුස්මක් ගන්නවත්
බිඳකට නොනැවතී...
රිදුම් දෙන දෙපා ගැන
මැසිවිලි දොඩවමින්...
ඇත්තටම මට දුවන්න ඕනැද...
කිසි විටක නොවිමසමින්...
නැවතිලා සිතන්නට
මොහොතකුත් ලොබ වෙමින්...
ඉදිරියෙන් යන අයගෙ
පාදයෙන් අදිමින්...
පසු පසින් එන අයට
තම බලය පෙන්වමින්...
අසිහියෙන් මුලාවෙන්
දුවන තුරු මේ කතර...
හමු වෙයිද මිනිසුනේ..
සහනයක් යම් දිනෙක....
No comments:
Post a Comment